بر اساس داده‌های بانک جهانی که توسط Statista تجزیه‌وتحلیل شده است، کشورهایی که بدهی زیادی به چین‌دارند بیشتر در آفریقا واقع‌شده‌اند، اما می‌توان آن‌ها را در آسیای مرکزی، آسیای جنوب شرقی و اقیانوس آرام نیز یافت.
چین به‌عنوان وام‌دهنده‌ی اصلی به کشورهای کم‌درآمد، اکنون 37 درصد از بدهی این کشورها را در اختیار دارد. تنها 24 درصد از بدهی دوجانبه این کشورها در سال 2022 از سایر نقاط جهان است.
پروژه “جاده ابریشم جدید” که تأمین‌کننده‌ی بودجه‌ی مالی احداث زیرساخت‌های بندری، ریلی و زمینی در سرتاسر جهان است، برای کشورهای شریک بدهی زیادی به چین ایجاد کرده است.
در پایان سال 2020، از 97 کشوری که اطلاعات برای آن‌ها در دسترس است، پاکستان (77.3 میلیارد دلار بدهی خارجی به چین)، آنگولا (36.3 میلیارد دلار)، اتیوپی (7.9 میلیارد)، کنیا (7.4 میلیارد) و سریلانکا (6.8 میلیارد دلار) بزرگترین بدهی‌ها را به چین داشته‌اند.
کشورهایی که بیشترین بدهی را به لحاظ نسبی داشتند، جیبوتی و آنگولا و پس‌ازآن مالدیو و لائوس بودند . لائوس به‌تازگی یک خط راه‌آهن پر بدهی را به چین افتتاح کرده است. دیوید مال پاس، رئیس بانک جهانی، سطح بدهی بسیاری از کشورها را بار دیگر در ماه ژانویه “ناپایدار” خواند.
کشورهای کم‌درآمد تا قبل از بازسازی ساختار کلوپ پاریس، بخش عمده‌ی وام‌هایشان را از این کلوپ دریافت می‌کردند؛ هرچند در پایان هزاره‌ی دوم و با توجه به ساختار جدیدی که کلوپ پاریس در این زمان به خود گرفت، تصمیم بر این شد که بخش اعظم وام‌های کشورهای درحال‌توسعه‌ی واجد شرایط بخشیده شود. مشخص نیست که آیا چنین فرآیندی برای بدهی چین در دسترس خواهد بود یا خیر. از سال 2020، چین رسماً حدود 170 میلیارد دلار به کشورهای با درآمد پایین و متوسط وام داده، درحالی‌که این رقم در سال 2010 تنها 40 میلیارد دلار بوده است.
وام‌های چینی نسبت به وام‌های بین‌المللی مانند صندوق بین‌المللی پول یا بانک جهانی یا وام‌های دوجانبه از کشورهای کلوپ پاریس، نرخ بهره بالاتری دارند و همچنین بازپرداخت کوتاه‌تری دارند.
این وام‌ها ازنظر شرایط بیشتر به وام‌های تجاری شباهت دارند، چراکه آن‌ها چه ازنظر شروط پرداخت، چه ازنظر محرمانه بودن اطلاعات و چه ازنظر اهداف سرمایه‌گذاری‌شان شباهت به وام‌های تجاری دارند؛ برای مثال می‌توان به این مورداشاره کرد که این وام‌ها بیشتر اهداف تأمین مالی پروژه‌های زیرساختی را در نظر دارند تا توسعه کلی کشورها را.
همه‌گیری کووید-19 اکنون بازپرداخت پردردسر وام‌های چینی را حتی از قبل هم پیچیده‌تر کرده است. طبق گزارش فایننشال تایمز، این کشور مجبور شد در سال‌های 2020 و 2021 وام‌هایی به ارزش 52 میلیارد دلار را مورد مذاکره‌ی مجدد قرار دهد – بیش از سه برابر مبلغی که در دو سال گذشته به این سرنوشت دچار شد. یکی از این موارد، سریلانکا بود – کشوری که یکی از بزرگترین بدهکاران چین نیز هست- که در ماه مه اولین کشور آسیایی در دو دهه اخیر بود که بدهی‌اش نکول شد.
